Malarskie poszukiwania Andrzeja Leśnika od prawie trzech dekad oscylują wokół rudymentarnych cech obrazu: gry przestrzeni z płaszczyzną, potencjału koloru i faktury, relacji abstrakcja – natura oraz wokół zagadnienia gestu, rytmu i powtórzenia, a także warstwowości i fragmentaryzacji.