„Kto złoty sobie upodobał umiar,
ten się uchroni przed nikczemną nędzą
i przed zawiścią, która zawsze ściga
bogate dwory”

Horacy, Carm. II. 10, 5-8; tł. Andrzeja Lamy

Wydawać by się mogło, że we współczesnym pełnym chaosu i nierzadko sprzecznych informacji świecie przyjęcie takiego punktu widzenia stanowić może jasny przekaz dla zagubionego i pełnego wątpliwości człowieka. Ale czy obranie takiej drogi jako w pełni świadomego, czasem wręcz skalkulowanego „na zimno” działania jest w ogóle możliwe dla artysty? Czy taka postawa nie stoi w opozycji do „niczym nie skrępowanej ekspresji i wolności twórcy”?