Prawie dekadę temu Joanna i Krzysztof Madelscy podjęli decyzję o rozszerzeniu swojej kolekcji sztuki
(na którą wówczas w dużej mierze składały się z dzieła współczesnego polskiego malarstwa)
o powojenną fotografię oraz prace video art – obiekty rzadko reprezentowane w prywatnych zbiorach
kolekcjonerskich.

Tematem, wokół którego zaczęli na nowo organizować swoje wysiłki była (i nadal pozostaje)
„kobiecość” rozumiana za Judith Butler jako szereg performatywnych aktów, za którymi – jak pisał
Adam Mazur we wstępie do tekstu kuratorskiego wystawy ” Uwikłane w płeć” – nie kryje się żadna
absolutna tożsamość płciowa, lecz „polegają one na nieustannej re/konstrukcji i wzmacnianiu
wielości, osłabieniu tożsamości raczej niż na jej ekspresji”. Obok niewątpliwych arcydzieł polskiej
sztuki fotograficznej takich autorek jak: Natalia LL, Ewa Partum, Teresa Gierzyńska czy Ewa Kuryluk,
kolekcja została wzbogacona pracami młodszego pokolenia, miedzy innymi : Alicji Żebrowskiej,
Jadwigi Sawickiej, Marty Deskur, Barbary Konopki, Katarzyny Górnej, Katarzyny Kozyry czy Zbigniewa
Libery.

Naturalną koleją rzeczy było pojawienie się w zbiorze dzieł z kręgu bardzo młodych reprezentantek i
reprezentantów nowych mediów (Aneta Grzeszykowska, Agnieszka Polska, Anna Bedyńska, Mateusz
Sadowski, Maciej Osika , Jan Dziaczkowski i wielu innych). Oczywiście nie zapomniano o dziełach
wybitnych polskich eksperymentatorów , artystów takiego formatu jak Marek Piasecki czy Jerzy
Lewczyński. Kolekcja ewoluowała nieustannie wzbogacając się o dzieła następne i następne… Nie
sposób wymienić tu wszystkich autorów pozyskanych prac.
Obecnie zbiór ten liczy kilkaset obiektów.

Na czas letniej kanikuły galeria Ego przygotowała kameralną prezentację wybranych z kolekcji prac
najmłodszego pokolenia artystek i artystów, którzy współtworzą aktualną polską scenę fotografii.
Tym, co wyróżnia eksponowane prace jest (oprócz tematu) specyficzna aura – budowana wokół
przedstawionej sytuacji i polegająca na enigmatycznym sposobie obrazowania , na celowym
unikaniu dookreślenia i doprecyzowania jego ram . Ta nieszablonowość w sposobie prowadzenia
narracji czasami przybiera nutę nonszalancji , a nawet bywa oznaką młodzieńczej bezczelności.
W każdym jednak przypadku mamy tu do czynienia z próbą konstruowania własnej , często intymnej
opowieści o miłości , fascynacji i pożądaniu, za którą kryje się odwaga w przekraczaniu utartych ról i
schematów.

Maria Taszycka

Ekspozycja wakacyjna ( bez wernisażu) prezentowana będzie w godzinach pracy galerii.