Leon Tarasewicz zaproponował nowe ujęcie wyglądu budynku Opery Poznańskiej. Temu neoklasycystycznemu gmachowi zostały przydane nowe trzony kolumn zaprojektowane przez Tarasewicza. Kolumny pokryte zostały dekoracją składającą się z naprzemiennych pasów: żółtych i turkusowych. Ta adaptacja portyku Teatru Wielkiego była realizowana przez artystę na prośbę Galerii Ego, w ramach obchodów 750-lecia lokacji miasta Poznania, a dzień jej otwarcia (20 września 2003 roku) stanowił inaugurację nowego sezonu artystycznego Opery Poznańskiej. Projekt Tarasewicza wpisuje się w myślenie o malarstwie, które zakłada, iż ma ono rozszerzać swoje granice i „wychodzić” w przestrzeń. Tarasewicz łączy malarstwo i architekturę oraz stara się zatrzeć granicę pomiędzy tymi dwoma dziedzinami sztuki tworząc rodzaj artystycznej instalacji. Jego abstrakcyjne malarstwo, składające się z poziomych pasów, wydaje się być nowoczesnym odwróceniem idei kolumny wraz z jej wywodzącym się ze sztuki starożytnej pionowym żłobkowaniem czyli kanelurami.