Erna Rosenstein

Bez Tytułu, 1950

tusz/papier, 29,5 x 21 cm / kolekcja galerii

Obraz czeka, 1996

technika własna, 33 x 33 cm / kolekcja gallerii

Świeci, 1976

technika mieszana, 19,5 x 30 cm / kolekcja galerii

bez tytułu, 1950

tusz/papier, 29,5 x 21 cm / kolekcja galerii

bez tytułu, lata 60-te

tusz/papier, 21 x 31 cm / kolekcja galerii

Zaledwie, 1977

tusz/papier, 20 x 29 cm / kolekcja galerii

bez tytułu, 1998 (tryptyk)

14,5 x 15 cm, 18 x 12cm, 15 x 10 cm / kolekcja galerii

O artyście

Poetka i wybitna przedstawicielka współczesnego malarstwa polskiego urodzona w 1913 roku we Lwowie. „Właściwie wstydzę się wszystkiego, co nie jest malarstwem. Zresztą i tego nigdy nie byłam pewna” – mawiała o swojej twórczości. Studiowała w Wiener Frauen Akademie w Wiedniu (1932-1934), a następnie w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie(1934-1937). Przed wojną związana z Grupą Krakowską, w pierwszych latach po wyzwoleniu została członkinią Grupy Młodych Plastyków. Współorganizowała Ogólnopolską Wystawę Sztuki Nowoczesnej (Kraków, 1948/49), najważniejszą ekspozycję sztuki w pierwszych latach po wojnie. W 1957 roku wzięła udział w reaktywacji Grupy Krakowskiej (nieformalnie aktywnej już od 1946 roku), a już w dwadzieścia lat później Tadeusz Kantor zaaranżował wielką wystawę monograficzną artystki w warszawskiej Zachęcie.

Charakterystyczne dla jej twórczości stało się metaforyczne, poetyckie widzenie świata, łączenie postaci oraz rzeczy realnych z surrealistyczną i biologiczną formą. W obrazach Rosenstein – aluzyjnych kompozycjach – napotykamy więc zarówno portrety członków rodziny i bliskich (m.in. rodziców, męża – Artura Sandauera, a także Alana Kosko), fragmenty zabudowy miejskiej i formy organiczne, jak też pełne „baśniowej symboliki” przedstawienia, będące wyrazem swobody twórczej i gry wyobraźni. Malarka zabiera widza w świat osobistych doświadczeń (np. ucieczka z lwowskiego getta w 1942 roku), emocji, a także w podróż usnutą z fantazji i poetyki surrealizmu. Jej obrazy wypełnia przede wszystkim nastrój nostalgii, „łagodnego smutku” (za: M. Kitowska-Łysiak), liryzmu oraz nieustająca aura poetyki, marzeń i powrotu do przeszłości.

W 1977 roku Ernie Rosenstein przyznano Nagrodę Krytyki Artystycznej im. C.K. Norwida, a w 1996 roku Nagrodę im. Jana Cybisa za całokształt twórczości. Artystka zmarła w 2004 roku w Warszawie.

Wystawa